جوراب واریس سیگواریس ترادیشنال 504

جوراب واریس سیگواریس ترادیشنال 504

جوراب واریس سیگواریس ترادیشنال ۵۰۴ بهترین نمونه جوارب درمانی برای بیماری های نارسایی وریدی است.

جوراب واریس سیگواریس ترادیشنال ۵۰۴ در کلاس فشار ۳ عرضه شده است.

کلاس فشار ۳ این محصول تنها با تجویز پزشک قابل تهیه است.

این جوراب در درمان و جلوگیری از شدت یافتن بیماری های عروقی به خصوص ورید های عمقی و ناریسایی های لنفاوی موثر است.

ویژگی منحصر به فرد این محصول استفاده از کش طبیعی استخراج شده از کائچو در ساخت این جوراب است.

کش طبیعی خاصیت ارتجاعی بسیار مناسبی به جوراب داده است و بعد از استفاده به حالت اول خود برمیگردد.

جوراب واریس سیگواریس ترادیشنال ۵۰۴ با بافتی متخلخل طراحی شده که این ویژگی باعث میشود پوست نفس کشیده و احساس راحتی داشته باشد.

این ویژگی برای استفاده از جوراب در آب و هوای گرم  و مرطوب بسیار کمک کننده است.

برای احیای خاصیت کشسانی و افزایش طول عمر محصول بهتر است هر روز یا یک روز درمیان جوراب را با آب ولرم مایل به سرد بشویید.

ویژگی های محصولجوراب واریس سیگواریس ترادیشنال ۵۰۴:

• پنجه باز
• رنگ پا
• ضد حساسیت
• خاصیت کشسانی بالا
• بافته شده از کاچوی طبیعی
• دارای کلاس فشار 3
• اعمال فشار ماکزیمم در تمام طول روز
• دارای بافت متخلل جهت امکان تنفس پوست
• مناسب بیماری های نارسایی وریدی
• محصول سوئيس

 

• ترکیب مواد بکار رفته در جوراب واریس سیگواریس ترادیشنال ۵۰۴ :
  
  ۷۰% پلی آمید
  ۳۰% الاستودین (استخراج شده از کائوچوی طبیعی)

دستورالعملهای ذکر شده در اینجا، تمام اطلاعات مورد نیاز شما را در بر دارند.

نحوه پوشیدن:

بهترین زمان به پا کردن این جورابها، صبح، بعد از این که از خواب بیدار می شوید، یعنی زمانی که پایتان کمترین میزان ورم را دارد، میباشد.

پاها باید خشک باشند و بهتر است قبل از پوشیدن، کمی به پاهایتان پودر بزنید.

۱-برای پوشیدن تمام جوراب های پنجه باز از جوراب یار استفاده کنید.

۲-برای بالا کشیدن جوراب از پاشنه به بالا از دستکش پلاستیکی استفاده کنید.

۳/۴- جوراب را از بالا نکشید. به کمک دستکشها، با کف دست، جوراب را در سطح پا پخش کنید و مرحله مرحله به سمت زانو برانید.اگر جوراب شما تا کشاله ران است همین کار را تا بالای ران ادامه دهید.دقت کنید که قسمت انگشتان و کف پا درست در جای خود قرار گرفته باشند. انگشتها باید درتمام مدلهای پنجه باز آزاد باشند.

۵- حالا جوراب یار را در بیاورید.

 

• نوع زیر زانوی این جورابها دقیقا تا بالای ماهیچه ساق پا و زیر زانو قرار میگیرد.

 

نحوه از پا در اوردن جوراب:

۶/۷-با استفاده از دستکشهای پلاستیکی، در آوردن جوراب بسیار آسانتر میگردد. لبه ی جوراب را گرفته، برگردانید و تا پاشنه پایین بکشید، با کف دست جوراب را از روی پاشنه رد کنید و آنرا از پا دربیاورید.

 

مهم:

ناخن تیز، انگشتر و دستبند میتوانند به بافت جوراب اسیب رسانند. اگر هنگام پوشیدن و در آوردن جورابها از دستکش استفاده کنید امکان ایجاد چنین آسیبهایی به حداقل میرسد.

همچنین، از کشیدن یا بریدن سرنخهای آزاد داخل جوراب خودداری کنید.

مواد به کار رفته در بافت جورابهای سیگواریس، فیبرهای الاستیکی مصنوعی (الاستان)، میباشند.

پمادها، کرم ها، چرب کننده ها و تابش مستقیم نور خورشید ممکم است به بافت این نوع جوابها صدمه بزنند.

برای اینکه درمان با موفقیت انجام شود، مراجعه به پزشک لازم است. جورابهای درمانی، بسیار به ندرت، موجب واکنشهای حساسیتی می شوند.

در صورت بروز درد با حساسیت شدید پوستی در دوره استفاده از این جورابها، فورا به پزشک خود مراجعه کنید.

 

موارد استفاده

• بروز اختلال در فعالیت پاها مانند احساس سنگینی و خستگ در پاها در افراد مبتلا به واریس(CO)
• واریس خفیف با نشانه های خفیف (گشاد شدگی وریدهای کوچک زیر پوستی، واریس مشبک) ( C1-C2)
• واریس زمان بارداری. بدون ورم (C2)
• واریس در زمان بارداری، همراه با ورم (C3)
• ورمهای عصرگاهی، بدلیل اخلالات وریدی موضعی (C3)
• واریس اولیه همراه با ورم (C3)
• واریس اولیه پیشرفته همراه با ورم (واریس وریدهای اصلی و انشعابات وریدی)(C3)
• نارساییهای وریدی مزمن (CVI)

ـ درجه یک * (C3 )، کرونا فلبکتاتیکا پاراپلانتاریس

ـ درجه یک*(C4) ، ادم مزمن**، اگزما**، التهابات پوست**، تورم زیر پوستی**، تصلب پوستی اکر پوستی، تحلیل رنگ

ـ درجه سه* (C5)، زخم ساق بهبود یافته (پیشگیری از عود)

*طبق نظر ویدمر و مارشال

**بعد از اتمام درمان اولیه

• پیشگیر از ترومبوز و آمبولی
• انسداد شریانی یا انسداد وریدی (ترمبوز وریدهای سطحی)، احتمالا با ورم
• انسداد شریانی (ترمبوز وریدهای عمقی)
• ادم پست ترومبوتیک با یا بدون درمان ثانویه
• برای رسیدن به درمان کامل

1. بعد از اسکلروتراپی
2. بعد از جراحی واریس گزینشی سرپایی،
3. بعد از بریدن و بیرون آوردن رگ بیمار

• قبل از اسکلروتراپی یا جراحی برای جلوگیری از بروز ادم
• پیشگیری از ایجاد زخم و درمان زخم
• ادم های بعد از جراحی
• ادم های بعد از جراحی
• ادم بعد از زخم که پس از اتمام درمان اولیه بوجود آمده باشد
• ادم لنفاوی برگشت پذیر بعد از درمان دکونجستان
• ادم لنفاوی برگشت ناپذیر بعد از درمان دکونجستان
• تورم چربی درجه ۲ و بالاتر
• لیپوادم ناشناخته تناوبی
• اختلال در اثر عدم تحرک (فلج ناقص و جزئی اندام تحتانی)
• واریس معدوی و روده ای
• مطابق رده بندی CEAP

*در صورت مصرف صحیح، کارآیی این جوراب تا شش ماه ضمانت می‌شود.

 

*در صورت استفاده از این جوراب در موارد زیر، هیچ مسولیتی به عهده تولیدکننده نخواهد بود:

موارد منع مصرف:

بیماری انسداد سرخرگی پیرامونی پیشرفته، نارساییهای قلبی شدی، التهاب وریدی عفونی(التهاب وریدها بدلیل میکروارگانیسمها)، فلگماسیما کونرولیا دولنس.

در صورت وجود این نارساییها، استفاده از جورابهای درمانی باید با توصیه پزشک باشد:

امراض پوستی همراه با ترشحات، زمانیکه پا نتواند تماس مواد بکار رفته در بافت جوراب را تحمل کند.

بی حسی اندام انتهایی (پا یا انگشتان پا)، بیماری عصبی محیطی پیشرفته (مانند دیابت شیرین) آرتریت روماتیسمی (RA).

جورابهای درمانی سیگوارس را نباید هرگز بر روی زخمهای باز پوشید.

جوراب واریس چیست؟

جوراب واریس به بدن کمک می‌کند تا خون را در خلاف جهت جاذبه زمین به سمت قلب حرکت دهد.

جوراب‌های واریس جوراب‌های الاستیکی هستند که باعث فشرده شدن پا می‌شوند.

فشرده شدن پا باعث می‌شود قطر رگ‌های بزرگ شده کاهش یابد و سرعت جریان خون بیشتر شود و اثربخشی دریچه نیز بیشتر شود.

فشرده شدن به کاهش فشار وریدی کمک می‌کند، از جمع شدن مایعات در ورید و سنگین شدن پاها جلوگیری می‌کند، و درد و تورم را تسکین می‌دهد.

جوراب‌های واریس مدرن فشار ملایمی را به پاها وارد می‌کنند، و ضمن اینکه باعث کاهش فشار روی رگ‌ها می‌شوند، جریان خون را افزایش می‌دهند.

این ابزار ساده اما مؤثر باعث تسکین مشکلات رایج پا مانند تورم، ناراحتی و درد می‌شود.

آنها برای مدیریت علائم مرتبط با واریس و سایر مشکلات ورید مانند لخته شدن خون در پاها یا لنف ادم بسیار مفید هستند.

 

انواع جوراب های واریس

جوراب واریس ممکن است جوراب کوتاه یا بلند یا به صورت جوراب شلواری باشد.

به انواع لطیف جوراب واریس که قابلیت کشسانی زیاد و فشاری ملایم تری دارد ممکن است جوراب ساپورت گفته شود.

این نوع معمولاً براق است و به راحتی دیده نمی‌شود.

 

خصوصیات جوراب واریس

جوراب واريس فشار ملايمي بر سيستم وريدي وارد آورده و خون را به طرف وريدهاي عمقي و قلب هدايت می کند.

تورم وریدهای واریسی با استفاده از جوراب واریس کاهش یافته و نشانه های بیماری از قبیل درد، سنگینی، ناراحتی و ورم گهگاهی مچ پا برطرف می گردد.

برای اغلب بیمارانی که فعالیتشان مستلزم ایستادن یا نشستن طولانی مدت است، استفاده از جوراب های واریس فشاری تا زانو مفید است.

استفاده خودسرانه از جوراب واريس ممکن است خطرناک باشد.

برخی از جوراب های نامرغوب ممکن است باعث خارش و آسیب به پوست شوند.

جوراب واريس در درجه ي اول بايد كاملا سايز پاي شما باشد و داراي ضخامت و كشساني مناسب باشد.

برای اطلاع از سایز دقیق و مناسب خود حتما جدول های سایزبندی را مطالعه کنید.

همچنین برای تهیه جوراب مناسب و گرفتن مشاوره رایگان میتوانید از مشاوران سایت یکتامد کمک بگیرید.

موارد مطلق منع مصرف:

بیماری انسداد سرخرگی پیشرفته در اندامها(P.V.D)، نارسایی احتقانی قلبی(CHF)، لخته عفونی داخل وریدی همراه با التهاب وریدی، لخته داخل تمام وریدهای عمقی و شاخه های جانبی آن بطوریکه اندام کاملا بنفش توام با ورم شدید باشد.

 

موارد نسبی منع مصرف:

عدم تحمل جوراب درمانی، بی حس شدن اندام تحتانی، نوروپاتی محیطی پیشرفته (مانند دیابت ملیتوس)، آرتریت روماتوئید(RA).

 

واریس چیست؟

واریس یک بیماری عروقی است که به شکل سیاهرگ های بزرگ ورم کرده و به هم پیچیده روی سطح پوست ظاهر میشود.

این سیاهرگ ها به علت شباهت به شبکه های تار عنکبوت به عروق عنکبوتی نیز معروف هستند.

عروق عنکبوتی یا واریس به رنگ های آبی، قرمز یا به رنگ خود پوست روی سطح پوست ظاهر میشوند.

واریس از شایع ترین بیماری های عروقی انسان است که حدود ۲۰٪-۱۰٪ جمعیت را مبتلا میکند.

این حالت زمانی اتفاق میوفتد که دریچه های معیوب در رگ ها، جریان خون را در جهت مخاف قرار دهند.

در یک سیاهرگ سالم، خون مستقیما به سمت قلب در جریان است.

سپس جریان برگشتی از سمت قلب توسط مجموعه ای از دریچه های کوچک که جریان خون را تسهیل میکنند دوباره شروع میشود.

ولی دریچه های آسیب دیده و ضعیف منجر به بازگشت خون به عقب میشوند و در نتیجه خون به سمت قلب حرکت نمی کند و در ورید جمع میشود.

در این حالت رگ ها متورم و بزرگ میشوند که این رگ ها به رگ های واریسی معروف هستند.

هر سیاهرگی میتواند به یک سیاهرگ واریسی تبدیل شود ولی این علائم در اندام تهتانی بیشتر بروز میکنند.

ایستادن یا راه رفتن زیاد و همچنین فاصله سیاهرگ ها پا از قلب از دلایل ایجاد رگ های واریسی بیشتر در پا است.

 

علائم واریس

رگ های واریسی در افراد مختلف با علائم متفاوت بروز میکنند که این علائم شامل موارد زیر میشود:

ظاهری آبی یا تیره رگ ها

ظاهر پر پیچ و خم رگ ها

احساس سنگینی در پاها، به خصوص در شب

تورم، سوزش، و گرفتگی در انتهای پا

خارش اطراف رگ ها

تغییر رنگ پوست اطراف واریس

پاهای دردناک

خستگی

خونریزی طولانی تر یا بیش از حد به دلیل صدمه جزئی در ناحیه آسیب دیده

تورم مچ پا

تلانژکتازی در پای آسیب دیده (رگ های عنکبوتی)

تغییر رنگ پوست در نزدیکی واریس، معمولا به رنگ قهوه ای یا آبی

قرمزی و خشکی در ناحیه آسیب دیده به دلیل اگزمای وریدی

گرفتگی پا در هنگام ایستادن

سندرم پاهای بی قرار

عوامل موثر بر واریس

سن افراد

ریسک به وجود آمدن رگ های واریسی با بالا رفتن سن افراد وجود دارد.

بالا رفتن سن منجر به ایجاد ساییدگی و پارگی در دریچه رگ های فرد می شود که مسئول مدیریت گردش خون در بدن هستند.

در نهایت همین آسیب دیدگی و ضعف منجر به بازگشت خون به عقب و انباشته شدن آن در رگ ها می شود.

 

جنسیت فرد

بانوان بیشتر از آقایان مستعد بروز این شرایط در رگ های خود هستند.

تغییرات هورمونی در حین بارداری، قبل قاعدگی و یائسگی می توانند فاکتور ایجاد این دسته از رگ ها باشند.

چرا که هورمون های زنانه معمولا دیواره های رگ را شل می کنند.

درمان های هورمونی نظیر قرص های کنترل بارداری می توانند ریسک به وجود آمدن رگ های واریسی را افزایش دهند.

 

بارداری

در حین دوران بارداری، حجم خون در بدن شما افزایش پیدا می کند.

همین تغییر می تواند جنین رو به رشد را پشتیبانی کند اما علاوه بر آن عوارض جانبی خاصی دارد.

یکی از این عوارض بزرگ شدن رگ های درون پا است.

تغییرات هورمونی در حین بارداری نیز می توانند در ایجاد واریس و رگ های عنکبوتی نقش داشته باشند.

 

تاریخچه خانوادگی افراد

اگر دیگر اعضای خانواده مشکل واریس را تجربه کرده باشند، شانس بیشتری برای دیگر اعضا در بروز این مشکل وجود دارد.

 

چاقی زیاد

داشتن اضافه وزن می تواند فشار بر روی رگ های پا را افزایش دهد.

در نتیجه احتمال پدیدار شدن رگ های واریسی وجود خواهد داشت.

 

ایستادن و یا نشستن برای مدت زمان طولانی

در این شرایط گردش خون در بدن شما به خوبی انجام نمی شود و در نتیجه احتمال واریسی شدن رگ ها بالا خواهد رفت.

 

عوارض جدی نگرفتن واریس

رگ های واریس ممکن است باعث هیچ دردی نشوند ولی این مسئله نباید موجب بی توجهی به این عارضه شود.

عدم درمان رگ های واریسی اغلب منجر به عوارض می‌شوند.

هر کسی که واریس دارد باید آن را جدی بگیرد زیرا بیماری واریس همیشه بدتر می‌شود و خودبه‌خود از بین نمی‌رود.

حتی هنگامی که علائم واریس در ابتدا بی‌اهمیت به نظر می‌رسد اما وضعیت می‌تواند به سرعت تغییر کند و کیفیت زندگی روزمره را به شدت کاهش دهد.

علاوه بر این، واریس می‌تواند منجر به عوارض جدی شود.

تمام رگ‌های واریسی، چه دردناک باشند و چه نباشد، نشان‌دهنده اختلال در گردش خون طبیعی هستند.

اگر واریس برای مدت طولانی درمان نشود، ممکن است پوست تغییر رنگ بدهد و التهاب مزمن یا اختلالات شدید در بافت‌ها ایجاد شود.

این تغییرات بخصوص در مچ پا و در قسمت پایینی پا به صورت سخت شدن، تغییر رنگ قهوه‌ای یا از بین رفتن رنگدانه‌های پوست مشاهده می‌شود.

بدون درمان مناسب، ممکن است در مراحل بعدی ترومبوفلبیت، ترومبوز یا زخم پای وریدی اتفاق بیفتد که درمان آن به طور قابل توجهی دشوارتر است.

بیماران با عوارض شدید تمایل دارند از شر آن‌ها خلاص شوند، به طوری که بسیاری از مبتلایان به زخم پا چند سال قبل از این که به فکر درمان بیفتند، به واریس مبتلا بودند.

اگر واریس به موقع تشخیص داده شود و به درستی درمان شود، از بروز عوارض پیشگیری می‌شود!

بنابراین حتی تغییرات جزئی را نیز جدی بگیرید و به موقع به پزشک مراجعه کنید.

اصطلاح نارسایی مزمن وریدی (CVI) شامل تغییرات و عوارضی است که از تجمع طولانی مدت (جمع شدن) خون در پاها به دلیل نشت دریچه‌ها ایجاد می‌شود. CVI

اغلب نتیجه واریس درمان نشده است اما ممکن است به دلیل ترومبوز ورید عمقی یا بیماری مادرزادی ورید نیز باشد.

 

التهاب رگ‌ها (ترومبوفلبیت)

ترومبوفلبیت یک اصطلاح پزشکی برای التهاب دردناک رگ‌های سطحی است و اغلب با بیماری واریس بروز می‌کند.

بافت‌های اطراف نیز ممکن است ملتهب باشند.

التهاب باعث ایجاد گرمای موضعی، درد، قرمزی و تورم در محل آسیب‌دیده می‌شود.

در برخی شرایط، رگ را می‌توان به صورت نخ سخت، یا یک گره احساس کرد.

در صورت وجود هرگونه علائم ترومبوفلبیت، با پزشک خود مشورت کنید زیرا این امر ممکن است منجر به ترومبوز ورید عمقی خطرناک در پا شود.

 

ترومبوز ورید عمیق و آمبولی ریوی 

ترومبوز ورید عمقی (DVT) به معنای وجود یک لخته خون در رگ‌های عمیق پا است.

DVTرگ ممکن است توسط لخته به طور کامل یا جزئی مسدود شود.

باعث ایجاد درد و تورم در ساق پا و مچ پا می‌شود اما ممکن است هیچ علایمی ایجاد نکند.

ترومبوز ممکن است در شرایط مختلف پزشکی مانند بیماری قلبی یا بعد از عمل ایجاد شود.

هنگامی که دیواره ورید آسیب دیده و جریان وریدی کند است،

پلاکت‌ها در محل آسیب‌دیده جمع می‌شوند و به هم می‌چسبند تا لخته خون (ترومبوز) تشکیل شود.

بنابراین ممکن است ترومبوز به خصوص در رگ‌های واریسی و در نتیجه ترومبوفلبیت ایجاد شود.

در بدترین حالت، ترومبوز باعث آمبولی ریوی می‌شود.

آمبولی ریوی هنگامی ایجاد می‌شود که تکه‌ای از لخته جدا شده و توسط خون به سمت ریه‌ها حرکت می‌کند و در نتیجه برخی رگ‌های خونی را مسدود می‌کند.

آمبولی ریوی در صورت انسداد رگ‌های خونی در ریه‌ها، تهدید کننده زندگی است.

 

خون ریزی

گاهی اوقات رگ های نزدیک به پوست شکافته و باز می شوند.

در این شرایط معمولا خون ریزی کمی خواهید داشت. با این حال هرگونه خون ریزی را نیز باید توسط پزشک پیگیری کرد.

 

پیشگری از واریس

راهی جهت جلوگیری کامل از ایجاد رگ های واریسی در بدن وجود ندارد.

اما بهبود گردش خون و عضلات بدن می تواند ریسک واریسی شدن رگ ها خصوصا در ناحیه پا را کاهش دهد.

در ادامه لیستی از راهکار های درمان خانگی و همچنین اجتناب از ایجاد واریس را آورده ایم:

تمرین و ورزش

کنترل کردن وزن بدن

داشتن رژیم غذایی با فیبر بالا و نمک کم

اجتناب از پوشیدن کفش های پاشنه بلند و یا کفی تنگ

قرار دادن پاها در حالت ارتفاع

تغییر مکرر نحوه ایستادن و نشستن