تشک زخم بستر خانگی
تشک زخم بستر خانگی
برسی ساختار انواع تشک های مواج و تاثیر آنها در بهبود زخم بستر
تشک زخم بستر خانگی یا تشک مواج در فرایند درمان زخم بستر بیمارانی که به دلیل کهولت سن، بیماری یا جراحت در بستر هستند استفاده می شود.
زخم بستر بار عمده‌ای بر بیماران، مراقبین و سیستم مراقبت‌های بهداشتی است، و تقریباً از هر هفت بیمارستان یک نفر و از هر 20 بیمار جامعه یک نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
از آسیب های روانی و علائم ناراحت کننده این بیماری می توان به درد، ترشح و بو، افزایش بار مراقبت، توانبخشی طولانی مدت، نیاز به استراحت در بستر و بستری شدن در بیمارستان اشاره کرد.
یکی از موثر ترین راه های درمان و پیشگیری از زخم بستر کاهش فشار ثابت از طریق جابجایی عمده یا جزئی بیماران است.
برای کاهش فشار ثابت و جابه جایی بیمار در بستر به صورت عمده، و در سطح جهانی از تشک ها و بالشتک های مواج استفاده می شود، که به طور موقت برای کاهش فشار جایگزین می شوند.
این تشک ها انواع مختلفی دارند که بر اساس فناری های پیشرفته و متفاوت دنیا ساخته شده اند.
هرکدام از انواع این تشک ها مزایا و معایبی دارندو که همه در جهت بهبود و جلوگیری از زخم های فشاری و بستر طراحی شده اند.
دو نوع تشک مواجی که معمولا برای اطمینان از عدم ابتلا بیماران به زخم بستر استفاده می شود، تشک های سلولی و تخم مرغی است.
یکتامد در ادامه کاربرد تشک های سلولی و تخم مرغی را در روند پیشگیری و بهبود بیماران بررسی می کند تا کاربران انتخاب راحت و آگاهانه ای داشته باشند.
زخم بستر
زخم بستر قسمتی از پوست است که تحت فشارهای مداوم قرار گرفته و در نتیجه پوست و بافت آسیب دیده است.
این فشار مداوم بر روی قسمت آسیب پذیر بدن، مانند لگن یا آرنج، باعث قطع گردش خون و پوسیدگی آن ناحیه می شود.
این عارضه در بیماران مختلف با سطوح مختلفی از خطر ایجاد می شود.
زخم بستر دارای شدت های مختلفی است که می توان آن را به چهار درجه اصلی طبقه بندی کرد:
درجه ۱ – قرمز شدن پوست
درجه ۲ – “تاول” سطحی مانند زخم
درجه ۳ -آسیب تمام لایه های پوست، همراه با بافت زیر پوست
درجه ۴ – پوست و بافت زیرین به طور گسترده همراه با استخوان، ماهیچه، تاندون یا مفاصل آسیب دیده است.
تشک مواج سلولی
تشک های سلولی که به عنوان تشک های جریان هوا نیز شناخته می شوند، فشار را از طریق یک سطح خوابیده پویا کاهش داده و مجدداً توزیع می کنند.
این تشک ها با ردیفی از سلول های هوای جانبی که دائماً و به طور متناوب پر از هوا می شوند، مونتاژ می شوند.
جریان هوا از طریق یک واحد پمپ متصل به تشک، کنترل می شود و معمولاً این پمپ به پایه تخت نیز متصل می شود.
هدف پمپ باد کردن سلول های باد شده، و خالی کردن باد سلول های پر شده است.
سلول‌های هوای متورم، فشاری را برای حمایت از کاربر ایجاد می‌کنند، در حالی که سلول‌های تخلیه‌شده تسکین پوست بالای آنها را فراهم می‌کنند.
پمپ تضمین می کند که حرکت مداوم زیر پوست کاربر و همچنین دوره هایی بدون فشار وجود دارد.
تشک های مواج متناوب بیشتر برای درمان زخم های بستر ایجاد شده و همچنین جلوگیری از زخم بستر برای کسانی که قادر به حرکت نیستند استفاده می شود.
این تشک ها تسکین دائمی را برای فرد فراهم می کنند و در عین حال نیاز به تغییر موقعیت دستی توسط مراقب را کاهش می دهند.
تشک های سلولی برای زخم های درجه ۳ و ۴ توصیه می شود.
همچنین برای پیشگیری به زخم بستر در بیماران با اضافه وزن بالا هم استفاده از تشک های سلولی توصیه می شود.
تشک مواج تخم مرغی
تفاوت تشک های تخم مرغی با نمونه های سلولی در ساختار تشک است در حالی که پمپ هر دو تشک تنظیمات مشابه ای دارد.
در تشک های تخم مرغی نیز یک سطح فشار متناوب در تشک جریان پیدا می کند.
ساختار تشک های تخم مرغی از گره های هندسی تشکیل شده است که شبیه به لانه زنبور و شانه تخم مرغ است.
طراحی منحصر به فرد گره های هندسی بر اساس اصل، حمایت از بیماران، در مناطق کوچک و نزدیک به فاصله بین بیمار و سطح است.
ردیف‌های متعدد از گره‌های هندسی هر 5 دقیقه به صورت پویا به ترتیب متناوب باد و باد می‌شوند تا امکان تخلیه بافت را فراهم کنند، در نتیجه نقاط فشار ثابت را در بیماران پرخطر کاهش می‌دهند.
فراهم کردن تخلیه دوره‌ای بافت در بیمارانی که در معرض خطر بالای آسیب فشار هستند، اجزای گردش خون جریان خون شریانی، وریدی و لنفاوی را حفظ می‌کند.
این به کاهش اثرات برش پوست که می تواند منجر به آسیب های فشاری (زخم) شود، کمک می کند.
نکات قابل توجه در تهیه تشک زخم بستر خانگی
پشتیبانی پمپ هوا از امکان استفاده ۲۴ ساعته
تشک متناسب با وزن بیمار باشد و قابلیت تحمل وزن بیماران سنگین وزن را داشته باشد
تشک با تخت و یا محلی که برای استاحت بیمار در نظر گرفته شده است متناسب باشد
روکش تشک ضد آب و رطوبت باشد و دارای روکش مجزا و قابل شستشو نیز باشد
سوالت کلیدی در تهیه تشک زخم بستر
تحرک بیمار چقدر است؟
آیا بیمار سابقه قبلی شکستگی یا زخم بستر دارد؟
عوامل خطر چیست؟ (بررسی کنید که آیا ارزیابی پوست مورد نیاز است)
آیا زخم بستر در حال حاضر وجود دارد؟ اگر بله، چقدر پیشرفته هست و در کجای بدن بیمار قرار دارد؟
آیا بیمار تعادل مناسبی دارد؟ (اگر نه، تشک های مبتنی بر فشار هوا ممکن است برای آنها کمی ناراحت کننده به نظر برسد)
